Η βιομηχανία ανέκαθεν αποτελούσε και αποτελεί το βασικό πυλώνα στήριξης της οικονομίας της χώρας, αυξάνοντας το ΑΕΠ, προσφέροντας θέσεις εργασίας σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων και πληρώνοντας στο κράτος εκατομμύρια φόρων.

Όμως απαραίτητα προϋπόθεση για να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπτυχθεί είναι να έχει τη δυνατότητα να επενδύσει, να επεκταθεί, να γίνει ανταγωνιστική και να αναπτύξει την εξωστρέφειά της. Οι προϋποθέσεις αυτές όμως δεν συνάδουν με την αντιμετώπιση που έχει από το κράτος, το οποίο το μόνο σχεδόν που κάνει είναι η υπερφορολόγηση ολόκληρης της ιδιωτικής οικονομίας, που το μεγαλύτερο μέρος των πόρων αυτών πηγαίνουν σε δαπάνες του κράτους (μισθοί, συντάξεις). Απορροφάται έτσι και η τελευταία ικμάδα οικονομικής ευρωστίας της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων για σκοπούς εντελώς αντιπαραγωγικούς. Οι αυξήσεις των φόρων επιτείνουν την αύξηση της φοροδιαφυγής και είναι δεδομένο ότι όσο αυξάνονται οι φόροι τόσο οι εισπράξεις του δημοσίου μειώνονται.

Υπό αυτές τις συνθήκες η βιομηχανία και οι άλλοι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας όχι μόνο δεν μπορούν να αναπτυχθούν αλλά αγωνίζονται για την επιβίωσή τους κάτω από δύσκολες προϋποθέσεις.

Ασφαλώς και η βιομηχανία θα έπρεπε να είναι ένας μοχλός ανάπτυξης για τη χώρα μας. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να γίνουν βαθιές μεταρρυθμίσεις όσον αφορά την κατανομή των πόρων μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Χρειάζεται επειγόντως η Ελλάδα να ανακτήσει πολιτική σταθερότητα, φορολογική σταθερότητα για τουλάχιστον 10 χρόνια και ξεκάθαρους όρους οικονομικής πολιτικής ώστε να προσελκύσει σοβαρές επενδύσεις.

Του Νίκου Καραγεωργίου – Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Eπωνύμων Προϊόντων